arza hacet yok...halim sana ayandır..söze gerek yok susuşum sana kelamdır..dile gerek yok sesizliğim sana beyandır.. - Bir Hayat Kayar Ellerimizden!!! Yağmur Yüklü Bulut Gibi Olmak

hani, bir kitap okumaya başlarsınız...
ilk satırlarda çeker sizi içine...

öyle güzeldir ki anlatım,

tüm gerçeklik bir yana...
o kurgunun içine kapılır gidersiniz...
öyle kapılırsınız ki...
uzaklardan bir el uzanıp
tutar ellerinizden...
aLıp götürür uzaklara,,
kOkusu ulaşır size dağların,denizin,çiçeklerin...
bİr meltem okşayıp geçer teninizi...
dOkunuşları hissedersiniz ya yüreğinizde...
hani, bilseniz de kurgu olduğunu...
o akışı bırakmak istemezsiniz...
bir yandan merak edersiniz ...
"ne olacak?"
bilirsiniz oysa...
hiç bir şey olmamıştır...
olmayacaktır...
her şey sadece ihtimaller bütünüdür...
ve o ihtimaller öyle yaşanılası,
ve o kurgu öyle gerçektir ki..
yaşadığınız ana baskın çıkar ya...

ama nedense...
"son" önemlidir hep...
o kitabın da sonuna ulaşmak istersiniz...
diğer yandan o kitabı bitirmek , o hayali tüketmektir.
bilirsiniz..
her sonun bir tükeniş olduğunu öğretmiştir hayat size...
Okumak - Okumaya kıyamamak bir çelişki olur içinizde...
oysa, çelişki daha çekici kılar o kitabı...
daha bir özümsemeye başladığınızı hissedersiniz o noktadan sonra Okuduklarınızı...
her sayfada "son" a biraz daha yaklaştığınızı bilerek,
her sayfada biraz daha kaybederek,
her sayfada biraz daha tükenerek,
ve içiniz burkularak o "son" sayfa,
kitabın arka kapağını kapatırsınız usulca.
siz dışarıda kalansınızdır...

her şey ilk sayfa ile son sayfa arasında, avuçlarınızdadır şimdi..
sımsıkı tutarsınız birkaç dakikalığına ellerinizde..
bazı ilişkiler gibi..
hani, bitmesine kıyamadığınız,
tüm güzelliğine rağmen devam edemeyeceğini,
gideceği bir yer olmadığını,
sadece bir ihtimalin yaşandığını bildiğiniz
bir ilişki gibi,
yüreğinizden bırakmak istemeden,
ama artık sadece dışından bakarak,
sımsıkı sarıldığınız birkaç dakika gibi .

ve sonra:
bir hayat kayar ellerinizden..
kütüphane raflarındaki yerini alır..
ara sıra sayfaları yeniden karıştırılmak üzere...
alıntıdır....

Nasıl da güzeldir yağmur..islanmış toprak kokusu, yağmur damlarının tentelere çarptığında çıkardığı ses, sıcak bir yaz günü yağan yağmurun altında denizde olmak ve denizin o sıcacık hali, beyaz tişört giymiş hatunlar, şemsiye savaşları, su birikintilerine hunharca gazlayarak girip yayaların ağzına sıçan arabalar, bir anda ortadan kaybolan taksiler. aslında hiç de güzel değildir yağmur, ben hiç sevmem..

her yağmur yağdığında içim acır benim..yorulurum..yaşanmışlıklar geçer bir bir gözümün önünden..her yağmurda birilerinin ağladığını düşünürüm..ben de ağlarım..gözlerim şişesiye ağlarım..yorgunluğumu hissettirir bana yağmur, yılların bir türlü üstümden atamadığım yorgunluğunu..ne yaparsam yapayım kurtulamadığım, takibinde olduğum yorgunluklarımı..

bardağın boş tarafını hatırlatır bana yağmur, dolu tarafı hep acı..yılgınlıklar çöker üstüme her yağmur damlasında ve her yağmurda bin kere pişman olurum..bin kere isyan ettiğim için pi$man olurum çok zaman, çok zaman başkalarına hayıflandığım için ya da lanet ettiğim için olan bitene.. mutluluklarımı silip süpürür yağmur, zaten az olan birkaç sevincim de sağanak yağmurda sele karışır..

"ya göründüğün gibi ol, ya da olduğun gibi görün" sözü aklıma gelir cama yağmur vurdukça..belki de göründüğüm gibi olamamama dertlenirim ya da olduğum kişinin aslında çok farklı görünmesine..bir sigara yakarım camdan dışarı yağmuru izlerken, göründüğüm kişinin aksi vurur cama, hüzünlenirim..

yeni başlangıçlar gelir aklıma yağmurlu havalarda..her bunaltıcı havadan sonra bir serinlik çöker yağan yağmurda..yapamadığım yeni başlangıçların startında kalırım..serinlik çökmeyen yüreğim gelir aklıma, dertlenirim..

ben yağmur yüklü bir bulut gibiyim, her yağmurda acıları ile yüzleşenleri düşünür, ordan oraya savrulurum..yağdığım yerde acıları pekiştirmemek adına nereye yağacağımı bilemem..."